Toen we ons vanmorgen aan de keukentafel zetten om onze dagelijks (?) programma voort te zetten was dat de beker chocomel en voor mij mijn tuutje gluutjes, zette ik als afronding de radio aan. Hetgeen bij mijn vrouw de volgende ontboezeming ontlokte. Gek eigenlijk, dat je hoe meer de ontkerkelijking iedere dag toeslaat, er een voorkeur te bestaan om religieuze muziek te laten horen.

En dit is nu echt iets, van wat de muziek met de mens kan doen. Het herstellen van een evenwicht is 's mensens leven. Het gebeurt, alsof men er op zit te wachten. Maar alleen maar het gevolg is van, dat de radioprogramma- samenstellers tot hun macht hebben.

Toch een voorbeeld van wat muziek is, kan doen met de mens. En tevens een aanleiding om te trachten, dat muziek aan ieder mens apart wat kan bijdragen, iets te verwerken en daar mee te verbeteren in zijn levens-omstandigheden. Troostbrenger bij uitstek. Een ervaring, die bijna ieder mens wel eens als zó ervaren heeft. Ook bij mij. Het mooie is, dat je dat tot keuze kan maken. Wie zegt, dat het ook een persoon kan zijn, dan heeft hij gelijk. Maar of dit dan altijd een vrije keuze kan zijn, betwijfel ik.

Is het dit niet, wat voor de mens later hét toeval zal genoemd worden ? Ook voor muziek dikwijls een moment van verwondering, wanneer je naar de radio of tv zit te luisteren en er opeens iets door je oren binnenkomt en je het idee krijgt, van wat is dít mooi ! En dan bestaat er even iets. Er zijn vele gedachten en overpeinzingen bij het horen van muziek. Er werd eens gezegd, da muziek is als Adam en Eva. Puur de natuur, volmaakt geschapen als model, zou al het volgende ook zó zou moeten zijn. En toch zijn het maar geluiden, die in een bepaalde volgorde worden voortgebracht en door anderen beluisterd. Gebruikt door de samensteller naar zijn of haar beeld, idee, zo dit alles moeten zijn en niet anders. En die samensteller de componist, mag er dan van maken wat hij, zij wil. Soms omdat andere mensen er naar willen luisteren. Daarbij er wat geld voor over hebben om het te horen. En zo kan de componist dan weer verder gaan met zijn muziek te schrijven. Dit geldt dan voor alle soorten muziek, maar niet iedereen vindt zijn smaak bij alle soorten muziek. Vroeger was het zaak om iemand te hebben, die aan jouw muziek de voorkeur gaven. Zodat het normaal was, wanneer men opdrachten kregen bepaalde muziek te schrijven. En dat komt tot in onze tijd ook nog voor. Bij voorbeeld, wanneer een componist gevraagd werd muziek te schrijven als ondersteuning voor literaire werken, de opera, operette, de musical en de film.

Maar het grootst is het onderscheid tussen de klassieke en de populaire muziek. Ook wat de smaak betreft. Maar de scheiding daartussen is al eeuwen discutabel. Als grondslag is wel de theatermuziek en de volksmuziek. En dat heeft niets en alles met de afkomst te maken. Zo heb ik de oervorm van volksmuziek leren kennen in het voormalige Tsjecho-Slowakije. Mensen in plaatselijke. Meest in bonte klederdracht klederdracht, die op jaarmarkten en plaatselijk feesten optraden. Meestal ter gelegenheid van de viering van een (kerkelijk) feest. In mijn geval was het zelfs een soort dubbel. Door de 'bezetting' van communistisch, russische troepen kon men geen kerkelijk feest vieren en dus werd het een 'jaarlijks' volksfeest. Een soort carnaval, maar dan ook niets, dat op bv het jaarlijkse bierfeest in Beieren leek. In de negentiger jaren werd dat weer het feest van Maria Hemelvaart, 15 augustus herdacht. Beter te vergelijke met onze kermis. Je kon daarom bijna altijd de plaatselijke volksdansen zien.

Het enige was, dat er op leek, het biergebruik. Maar het meest opvallend was, dat de kerk ook een rol te vieren had. Daar was het een processie, een heuvel op naar een bepaalde kapel. Wie een hogere staanplaats had kon het helemaal volgen, vanuit de stad door de bossen naar boven. Een eerlijke verdeling tussen ernst en plezier, waar iedereen zijn best voor deed om de 'oude' cultuur te handhaven. Maar dat was dus feitelijk, wat men in heel Europa kunt terug zien.

Maar was dat nu míjn muziek ? Nou, niet helemaal.