geschiede deze week.'

Jarig geweest en de cadeaus afgewend. Wat moet je nog vragen, dat voor jou interessant en toch te behappen is ? Dat moet binnen zekere grenzen niet meer mogelijk zijn. Jíj hebt alles al !!! Zeker en wat ik niet meer heb, daar is niet meer aan te komen.

Heeft mijn zus in een paar weken daarna toch nog een ontdekking gedaan en er bij een van haar bezoeken met enthousiasme over verteld. En bij iedere zin van haar, kreeg ik er meer zin in. Dus was haar conclusie voor de hand liggend !

Er zullen in Nederland zat steden zijn, waar over een soort geschiedenis geschreven is. Er zijn zoveel specialiteiten, dat de stapel gauw die van een bibliotheek gaat benaderen. En voor mij mag dat gerust, ik ben niet gauw jaloers, want mijn interesse in nederlandse steden is maar matig, wanneer je die vergelijkt met genoemde stadsbibliotheken.

Zo viel er een pakje in mijn schoot, met nog net geen sinterklaas-papiertje omheen.

Het is zwaarder aan geheel dan aan de veelsoortige inhoud. Zo'n boek voel je maar weinig en zie je maar weinig.

De geschiedenis van de Vlaaringse Taal. Jubileum uitgave van het stadsmuseum. 208 bladzijden maar dik, met het gewicht van een bijbel. En op de stevige omslag, waarop een foto, waar het huis, waar onze familie meer dan 20 jaar heeft gewoond. Leuk, maar toevallige bijkomstigheid.

Het levert mij, weet ik nu al, de rest van mijn nog voorhande zijde lees-plezier. Ewn boek., dat iedereen. die de stad een warm hart toedraagt, kennis van zou moeten nemen. Vooral de ouderen, zoals ik, die zich het wat men toch PLAT Vlaarings noemde, zich goed heriinere. En ik denk, dat deze normale ontwikkeling te danken is aan de kwaliteit van het onderwijs hier ter stede.

Mar als het ergens opgaat, dan is het wel hier, dat je kunt zeggen

>Spreek je moers taal < en dan gaat dat helemaal volgens de inhoud van het boek.

En de vele fotos'van de stad toen in die jaren, nauwelijiks herkenbaar, hoewel ik ze allemaal van na 1932 gekend moet hebben.

Voor mij het leukst, die van een havenkade, waar de tonnen rij aan rij lagen te wachen op gebruik. Het tonnertje 'lopen'. Met het grootste rosico, dat het mis kon gaan, tussen de ene rij en de volgende. Daar moeten benen gebroken zijn bij wie zo ongelukkig was, wanneer er een been niet mee kwam en in de benodigde ruimte er tussen viel.

Vlaringse gesprekken staan op de bijgaande cd !

Wie interesse heeft en zich een paar uur terug in de tijd wil voelen. op naar ons museum aan de haven.