Wat nu weer ?

Het zal u wel zijn opgevallen, dat ik steeds meer de maandag, de woensdag en de vrijdag niets of minder presteer op het net ?

Dit zijn al 6 jaar mijn dialysedagen. En die zes jaar worden nu doorberekend !

Wanneer er, naar gelang de noodzaak, 70 tot 100 liter spoelvocht door je lichaam gepompt, dan voelt zelfs een jong mens zich >> Niet<< maar wel dankbaar, dat het heengaan weer een paar dagen is uitgesteld. De oudere wordt na afloop gewogen en mag dan in de wachtkamer plaats nemen om op de taxi te wachten. Op een wachtkamer stoel, of in zijn eigen rolstoel.

En dan wordt het een persoonlijk gokspelletje !

Komt jouw chauffeur direct of ….

gaat het weer een half uur tot een uur duren, om dat te moeten zitten peigeren ??

Vorige week was een van ons kampioene, met bijna 3 uur wachten op haar Rotterdamse taxi !!!

Er is volgens mij geen taxicentrale, die notie heeft van wat het betekent, dagelijks uitgeput te zijn als zieke en dan niet direct naar huis te worden AFgevoerd, om daar dan door de mantelhulp in bed gelegd te worden.

Natuurlijk verschilt het van dag tot dag, maar voor de ouderen boven de 80 is het zaak daar wel rekening mee te houden. Maar ….helaas.

En dan is de lust tot productie wel ver te zoeken en moet je het van de vier overblijvende dagen hebben.

Natuurlijk maken wij het, door de omstandigheden verplicht wel eens moeilijk.

Vaak wordt er ná de dialyse een afspraak gepland om een andere specialist te bezoeken. Voor een uitslag bv. Of moeten er röntgenfoto's worden gemaakt. Dit levert een meestal onbekende tijd aan uitstel voor de terugrit. En als die dan eens tot langer wachten verplicht, kan men er weinig van zeggen. Want die specialisten hebben hun 'oude' lijst van bezoeken van patiënten voor zich en moeten dan tussen-mensen behandelen.

Voor ieder feitelijk aangenaam.

Wat ik wilde schrijven is:

Neem me niet kwalijk, sorry, pardonu min ??