het allemaal had met elkaar te maken. Het was een warme dag en daarom kwam de Klup niet in maar achter in de tuin van onze bar terecht.

Er waren door de vakantie een paar leden niet, maar er was wel een nieuwigheidje, twee leden hadden hun vrouw meegebracht. Althans dat leek zo, een der dames was geen echtgenote maar vriendin. En dus aanmerkelijk jonger, dan de andere dame. Wie tegen deze uitzondering was, maakte zich niet druk en onthielden zich van commentaar.

Dat had wel gekund, want de jongere dame was zeer zomers gekleed. Schouders bloot, verder een net shirtje en onderkleding. Maar alles hield halt ruim boven de navel. En het spijkerbroekje eindigde net boven de knieën en vertoonde de nodige, gebruikelijke luchtgaten aan de binnenzijde links en buitenzijde rechts. Maar er was niemand, die er iets van durfde zeggen !

Het gesprek begon over het eten ! 's Zomers altijd wat moeilijker dan in de koude seizoenen. De moeilijkheid kwam, toen een van de leden als ik, dialyserende en vochtbeperking had. Het thema werd dus, wat te doen als het niet mag, maar toch moet. En het werd zeer breed, toen bekend werd, dat je ook al niet meer veilig wijn kon drinken, omdat die verkeerd bespoten werden tegen insecten, die de wijn anders al in de vrucht zouden verpesten.

We kwamen er niet uit en de eindopvatting was > het is jaren goed gegaan, dus nu zelf maar ondervinden<. Het mooie ervan is – en dat mag je dan nooit hardop zeggen Daar heb ik geen last van, want ik mag geen alcohol.

Toen ging het over uitjes. Niet om te eten, maar om op het strand te liggen. Lang leve de zonnebrand en de dermatologie ! Een van de mannen stoorde daar zich steeds aan het feit, dat niet alleen op de naaktstranden dames alleen in een minislip lagen te zonnen. Reden voor de jongere dame om haar bovenkleding op te tillen en haar bruine borsten te laten zien.

Het duurde maar even, maar ik dacht > Dat moet liters olie gekost hebben !< En het gebruikelijk einde, natuurlijk met de vlucht door een onverwacht, niet aangekondigde regenbui, die het zand net zo nat maakte, als dat wat onder zee lag. Het leek wel de zondvloed, of het einde der aarde. En zo kwamen we op de dood !!

En Edwin, een wat ouder lid, die meestal niets zei en zijn pilsje soms na twee zinnen al op had, Edwin kwam ineens los.

Al dat geleuter, tegenwoordig. Zondagavond werd een uiteindelijke ontkerkelijking voorzien op tv en dinsdagmiddag van de roomse zijde van het Christendom was er een zeer optimistische leken-non, die vol vuur vertelde over de functionerende kerkleden. Die, in het kader van het bezigzijn met buitenkerkelijke zielszorg behoorlijk optimistisch was.

Zo, in het kader van dé Barmhartige Samaritaan. Tegenwoordig is dát dan juist de manier, om via het vrijwilligersdom mensen ook weer ín de kerken te halen.

Maar wat geloof jij zelf dan , dat er is ná de dood ?
Nou, precies weet ik het natuurlijk ook niet. Ik ben wel rooms opgevoed, maar de vragen, die iedereen heeft, zitten bij mij ook wel. Maar van een ding ben ik overtuigd !

Ons meest bepalend ding op aarde is, dat iedereen met de tijd te maken heeft. Ga je dood, ben je niet meer op aarde, dus ontbreekt buiten de aarde alle tijdrekeningen. Dat is iets, waar geen mens onderuit komt. Niet met het gebruik van tijd, daar heeft iedereen mee te maken, daar hangen alle wetten van af en ga zo maar door. Leren – geldverdienen – loonsverhoging – pensioen – afbraak financieel bestaan – bijstand en verder afwachten wanneer hét gebeurt. Maar met de dood raakt iedereen ook dé tijd kwijt. Dat houdt in, dat alles dat op aarde tijd kost, zal zijn verdwenen. Je zult zelfs niet meer kunnen denken, want ook dat kost tijd.

Waar je dan ook terecht komt, het zal echt een onbekend blijvende toestand zijn. Voor alle mensen. Waar dan de eerdere geestelijke overtuigingen invulling aan kunnen geven. Al dan niet begrijpelijk.

Wat snap jij dan niet ?

Nou, vooraf, geloven is iets aannemen, dat een mens niet begrijpt. Maar toch aanneemt, omdat de bron voor die mens vertrouwelijk is.

> Maar zo kan dus iedereen geloven wat hij wil ?<

> Ja, maar je vraagt je wel eens af hoe men er bij komt ?<

Ja, zoals de islam(vroeger?) dacht, dat mannen, die goed geleefd hadden een aantal maagden toegewezen kregen. Maar je hebt geen tijd zelfs om er naar te kijken. Wat moet je dan met jezelf nu druk maken ? Trouwens,

wie zegt dat die allemaal een eigen wolkje hebben ?

En hij besloot:

> Zo moet iemand echt maar leven langs alle wetten heen en daarmee zijn leven, haar leven een bepaald persoon maken, die een levensgeschiedenis beschreven verdient. Eerlijk en de naaste liefhebben als jezelf !<