Er was iemand, die me vroeg, hoe ik aan het gebruik kwam van het woord onderlokken'??

Ik verklaarde toen, dat onder wijst naar onder en lokken naar bundeltjes haar. Logisch toch ??

Het is voor mij een eufemisme, dat staat voor wat iedere begrijper weet 'schaamhaar'.

En dat is voor mij een onduidelijk woord. Omdat ieder puber tot zijn dood meesjouwt. Tenzij ziekte of ouderdom er niet meer in voorzien .

Maar waar een mens zich voor schaamt, is niet duidelijk. Is het om het haar zelf ? Nou ja, dan haal je het weg, zoals duizenden mensen het doen. Dat heet dan ontharen'. Een moeilijk woord, want je kunt er geen duidelijk zelfstandig naamwoord van maken. Want dan krijg je ontharing.

Beslist een woord, waar iedere nieuw-nederlander moeite mee zal hebben. Ont en dan haring. Maar een haring heeft helemaal geen haar ! En dan de betekenis van het ónt', zijnde 'hier weghalen'.

Wanneer ik een lekkere groene eet aan een haringstalletje, dan heeft de haringboer de schubben eraf gekrast, maar de haring geen haar gekrenkt.

Een ander idee is, dat het wat met seks te maken kan hebben. Dat is dan persoonlijk, want niet iedereen ziet dat zó !

Is het dan de bedoeling, dat het betekent, wat er onder verborgen kan zitten iets is om je voor te schamen ? Een deel van de wereldbevolking denkt daar anders over. Maar ook hier ligt de oplossing, die niets met haar te maken heeft. Gewoon een slip dragen. Of, indien nodig een inco'tje. En voor wie het nodig heeft is er alalaltijd nog wel een oplossing te vinden. Maar daar kan je altijd weer last krijgen met de nabijgelegen Liesjes. Kan gaan schuren. En daar moet je dus weer wat anders op verzinnen.

Om nu dit hele verhaal te voorkomen, gebruik ik het gebruikte woord.

Hoe kom je er zo op ?

Nou, dat verzinnen van zulk soort woorden, komt, dat ik begin 70ptiger jaren het Esperanto ben gaan leren. Die studie o.a. van het slechts 12 spellingregels in die taal heeft me bewust gemaakt van de waarde van de omgang in eigen taal, of dialect, dan wel stads- of streektaal. Ik was blij met een zesje, op school voor Nederlands. En. Esperanto geeft je het recht, wanneer er geen onduidelijkheid ontstaat met andere woorden, om woorden te koppelen.

Zo kende ik eerder het esperanto-woord voor rollator niet. Nu is lopen/ gaan in het esp. Iri en een middel om te, aĵo. Dus gebruikte ik iradilaĵo .

Dat klopt niet, zult u denken. Maar ik heb er ad ook tussen gebruikt en dat klopt, want als het over gaan of wandelen in het algemeen gaat, dat moet er ad tussen. En de rollator gebruikt je niet alleen voor één wandeling.

En zo blijkt, dat het leren van Esperanto ook scherp maakt om andere talen juist te gebruiken.

En niet alleen, zoals in de negentiger jaren, meer dan 6000 mensen uit bijna de hele wereld in Warsawa bijeen waren en er in ieders taal een week lang met elkaar konden communiceren, praten, films zien enz. enz.

En ik kon in die tijd een verse Poolse familie, die in mijn buurt was komen wonen, instrueren in onze taal Nederlands. Nee, geen lesgeven, want daartoe ben ik niet opgeleid.

Hier is het verschil, dat bij les geven het doel is, dat mensen onthouden, wat ze leren. Bij instrueren is het bijbrengen van kennis en ze moet zelf maar zien wat ze er mee doen. En toen deed ik zo iets.

Het Duden-woordenboek bestaat uit plaatjes, tekeningen op het linker blad en de woorden uit een taal er voor op het rechter blad. Ik hoefde slechts de esperanto-woorden in het nederlands te vertalen.