Het is misschien een van de oudste begrippen op aarde voor de mens. Het heeft bijna alles met “privacy” te maken. Want wie deelt zich van privacy verlost te voelen, is daar gauw af, wanneer die eens zover komt de eigen grenzen vast te stellen. En dan echt. Want privacy heeft altijd twee kanten. Die, welke jezelf hebt bepaald en die door anderen zijn vastgelegd.

Maar daarmee zijn we nog niet, want die grens moet in zekere gevallen worden open gesteld. Een mens leeft nu eenmaal niet alleen, maar ook vóór iedereen. Het aantal kluizenaars, die zich steeds dé vraag stellen > Wat moet ik met jou ?< zijn tegenwoordig flink beperkt.

Zo zijn dan de vragen ingewikkeld geworden, wanneer je van de keus van je leven staat. Zoals ik.

Je wordt geboren, anders ben je geen mens. Je hebt geen invloed op de vader en moeder, die je op aarde hebben gezet.

Maar de manier waarop is bepalend voor het verdere leven. Maar laat ik uitgaan van de meest geliefde manier van een kindje krijgen, gewoon door de liefde te gebruiken, niet alleen als middel maar ook als doel. En even het misbruik vergeten.

Maar met een kindje komt er gelijk een onderwerp voor grenzen en privacy bij.

En een lang leven overslaan kan maar zo gebeuren, wanneer er een nieuw leven voor je begint. Op een punt, wanneer de 60-jarige herdenking van je huwelijk voor de deur staat.

Een verhuizing, zonder dat de echtgenote meegaat. Een echtscheiding, waarvan ik nu nog niet bewust ben, van wat mij te wachten staat. Het enige, dat ik weet is, dat mijn vrouw mij mag komen bezoeken, tenminste, dat neem ik aan. Noem dat maar geen grensverlegging. Maar de directe voorbereiding zal binnenkort gebeuren en,

daar volgt zeker een verslag van !